സ്മൃതികൾ

സ്മൃതികൾ

മനസ്സിന്റെ പിരിയൻ ഗോവണി

വളവുകളിലെവിടെയോ,

തിരിച്ചറിയപ്പെടാതെ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന,

മൂടൽ മഞ്ഞിലെന്ന പോലെ മങ്ങിയ,

ബാല്യകാല നിത്യ ഹരിത സ്മൃതികളുണ്ട്;

ചിരിയോർമ്മകൾ, നിറകണ്ണോർമ്മകൾ,

പിഴവോർമ്മകൾ, പനിയോർമ്മകൾ,

വീടോർമ്മകൾ, പ്രിയമേറും നല്ലോർമ്മകൾ,

മറന്നിട്ടും മറക്കാത്ത ഓർമ്മകൾ,

ഭയമിരുളുന്ന ഇരുട്ടോർമ്മകൾ,

ഓർക്കും തോറും മരവിപ്പേകുന്ന ഓർമ്മകൾ,

ജീവിപ്പിക്കുന്ന മിടിക്കുന്ന ഓർമ്മകൾ,

അതിജീവനത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ അങ്ങനെ

പിരിയൻ ഗോവണി ചുറ്റുന്ന സ്മൃതികളായിരം;

മനുഷ്യരെ കുറിക്കുന്ന ഓർമ്മകൾക്ക്

മണമുണ്ട്, നിറമുണ്ട് പിന്നെ വീണ്ടും,

വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർക്കുമ്പോൾ ജീവനുമുണ്ട്,

അവയിൽ നോവുണ്ട്, നോവിച്ചതുണ്ട്,

നേരുണ്ട്, വീണ്ടും വേണ്ടതുണ്ട്,

ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത

പൊന്നോർമ്മകളുമുണ്ട്;

ഈ ഓർമ്മകൾ എന്റെ ഭാഗമാണ്,

അവ എന്നും എന്റെ മനസ്സിന്റെ

പിരിയൻ ഗോവണി ചുറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കും;

ഇനി വിരുന്നെത്തുന്ന പുതിയോർമ്മകൾ,

അവയിലുടനീളം സ്നേഹം മണക്കണം,

ജീവിതം പൂർത്തിയാകും വരെ പ്രിയമേറും

മനുഷ്യരെ മുഴുവൻ ചേർത്തുവെക്കുന്ന,

അവരോടൊപ്പമുള്ള നേരങ്ങളുടെ

ജീവസ്മൃതി സങ്കീർത്തന താളമുള്ള,

ഇമ്പമേറും ഓർമ്മകൾ വേണം;

പുതിയോർമ്മകൾ, എന്നെ കുറിച്ച് വേണം,

ഞാനെന്താണെന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരം

പടുത്തു കെട്ടുന്ന നാൾ വഴി സ്മൃതികൾ,

നല്ല നേട്ടങ്ങളുടെ, വിലമതിപ്പുള്ള സ്മൃതികൾ.

- വൈശാഖ് വെങ്കിലോട്