പ്രത്യാശ

നെടുവീർപ്പ് കൊണ്ടൊരു കൊട്ടാരമുണ്ടാക്കി,

അതിനുള്ളിലായ് അവർ ഒന്നുചേർന്നു.

കണ്ണീരു കൊണ്ടവർ ദാഹമകറ്റി,

അഴലുകൾ ആഹാരമാക്കി.

നിദ്രകൾ ശുഷ്കമായ്,

സ്വപ്‌നങ്ങൾ അന്യമായ്,

ഒരു നാളിൽ ഒരു നല്ലകാലമുണ്ടാകുവാൻ

ഹൃദയമവർ നെയ്‌ത്തിരിയായെരിച്ചു

മാനം കറുത്തു മഴ വന്നു പാഞ്ഞു

പ്രളയവും കാറ്റുമാത്തിരിയണച്ചു.

കലിതുള്ളിവന്നവർ നടമാടിയെപ്പൊഴോ

നിറവാർന്ന ചിരിയോടെ തിരികെപ്പോയി.

അലിവിന്റ,കനിവിന്റെ ചെറിയോരു തീക്കണം

ഹൃയത്തിലെവിടെയോ നിന്നിരുന്നു,

മങ്ങാതെ, മായാതെ നിന്നിരുന്നു...

ദുരിതപർവങ്ങളാം പേമാരികൾ,പിന്നെ പലകുറി വന്നുപോയ് പല നാളിലായ്..

അപ്പോഴുമാ കണം, സ്നേഹമാം ആ കണം,

തിരിയണയാതെ ജ്വലിച്ചു...

നേർത്ത നാളമായ് അവരിൽ പടർന്നു..